Εκεί, ανάμεσα στη Νάπολη και το Σαλέρνο, ανοίγεται στην αγκαλιά της θάλασσας η Χερσόνησος του Σορέντο, και στη νότια πλευρά της τελευταίας η Ακτή Αμάλφι. Αυτός είναι και ο σημερινός προορισμός μας. Η Ακτή Αμάλφι (Costiera Amalfitana στα Ιταλικά) που εκτείνεται, με κατεύθυνση από τη Δύση προς την Ανατολή, από το Ποζιτάνο μέχρι το Βιέτρι, και κάποτε συνιστούσε, απλώς, την άγονη γραμμή της Νότιας Ιταλίας.
Μέχρι τον 19ο αιώνα, σε αυτό το κομμάτι της ακτής υπήρχε πρόσβαση μόνο με μουλάρια που ανέβαιναν από δύσβατα ορεινά μονοπάτια. Στις αρχές του 20ού, η απομόνωση μετατράπηκε σε πλεονέκτημα και η ακτή άρχισε να προσελκύει αρκετούς ταξιδιώτες, κυρίως ανθρώπους της τέχνης και του πνεύματος (βλ. Στάινμπεκ και Βάγκνερ), ταξιδιώτες που αναζητούσαν τόπους «εναλλακτικούς».
Μετά τη δεκαετία του '60 και παράλληλα με το κοντινό της και δημοφιλέστερο Κάπρι, η Ακτή Αμάλφι δεν άργησε και αυτή να χορέψει στους ρυθμούς της παγκόσμιας τουριστικής βιομηχανίας. Για καλή της τύχη, εξαιτίας της «δύσκολης» γεωμορφολογίας της, υπέστη ήπια τουριστική ανάπτυξη, σε μεγάλο τουλάχιστον βαθμό, με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα να αποτελεί για τους επισκέπτες της έναν μικρό επίγειο παράδεισο, με ήσυχα ψαροχώρια δίπλα στις κοσμοπολίτικες κωμοπόλεις και απόμερες παραλίες δίπλα στις πολυσύχναστες και οργανωμένες ακρογιαλιές.
Βιέτρι, Μαγιόρι, Μινόρι, Τσετάρα, Ραβέλο, Αμάλφι, Πραϊάνο και Ποζιτάνο είναι μερικές μόνο από τις γραφικές πόλεις και τα χωριά που θα συναντήσετε κατά την περιήγησή σας στην Ακτή Αμάλφι. Νοικιάστε αυτοκίνητο από τη Νάπολη και προσεγγίστε την περιοχή οδικώς (ολόκληρο το μήκος της Ακτής Αμάλφι καλύπτεται από την «αιωρούμενη» εθνική οδό 163, με εντυπωσιακή θέα σε κάθε της σημείο) ή επιλέξτε τη θαλάσσια οδό, επίσης από τη Νάπολη. Και μόλις φτάσετε στο χωριό που θα μείνετε, νοικιάστε σκάφος ή βάρκα και... ανοίξτε πανιά για κάθε μικρό και μεγάλο κόλπο της ακτής. Με την ευκαιρία, μπορείτε επίσης να επισκεφθείτε τόσο τον αρχαιολογικό χώρο της Πομπηίας (δίπλα είστε, αξίζει τον κόπο), όσο και το διάσημο Κάπρι!
Ποζιτάνο
Σε όλη την πόλη υπάρχουν σκαλιά. Τα παλαιότερα σπίτια στο επάνω μέρος έχουν χρώμα ροζ ή ξεθωριασμένο κόκκινο, ενώ ο πεζόδρομος που οδηγεί στη θάλασσα περνάει από το κέντρο της πόλης με τα στενά δρομάκια, τα σπίτια με τις θολωτές οροφές, τις πεζούλες και τους μικρούς κήπους. Κοντά στην παραλία μπορείτε να επισκεφθείτε τη μικρή εκκλησία Santa Maria Assunta.
Πραϊάνο
Πρόκειται για ένα ψαροχώρι σκαρφαλωμένο στην πλαγιά του όρους Sant' Angelo. Σε έναν κολπίσκο έξω από το Πραϊάνο θα βρείτε τη Marina di Praia, μια μικρή παραλία πλαισιωμένη από σπίτια ψαράδων, ενώ ακριβώς πριν από το Πραϊάνο βρίσκονται οι παραλίες Vetica Maggiore και Conca dei Marini. Στο δρόμο πριν από το Αμάλφι υπάρχει ανοιχτός χώρος, από τον οποίο μπορείτε να κατεβείτε με ανελκυστήρα στον εθνικό δρυμό Grotta dello Smeraldo.
Αμάλφι
Στριμωγμένο ανάμεσα στα βουνά και τη θάλασσα, τον 11ο αιώνα ως μεγάλη ναυτική δύναμη συναγωνιζόταν τα λιμάνια της Βενετίας και της Γένοβας. Σήμερα απομένουν ελάχιστα ίχνη από το ένδοξο παρελθόν του, είναι ωστόσο ιδιαίτερα δημοφιλές για τη γραφική ομορφιά του και την αυθεντική αρχιτεκτονική του. Αξίζει να επισκεφθείτε τον καθεδρικό ναό Duomo di Sant'Andrea, το οπλοστάσιο και το Museo della Carta, ήτοι το μουσείο χαρτιού (www.museodellacarta.it).
Ραβέλο
Δεν είναι ιδιαίτερα τουριστικό μέρος, γι' αυτό το προτιμούν όσοι επιζητούν περισσότερη ησυχία. Επισκεφθείτε το Duomo, την εκκλησία που είναι αφιερωμένη στον Αγιο Παντελεήμονα, πολιούχο της πόλης και θαυμάστε τη θέα από τα σοκάκια της. Αξίζει να αναφέρουμε ότι εδώ στο Ραβέλο, η Villa Rufolo χτίστηκε από την ομώνυμη οικογένεια και είναι ένα σύμπλεγμα κτιρίων του 13ου και του 14ου αιώνα, που τροποποιήθηκαν το 19ο. Ιδιαίτερα αξιόλογη είναι η αυλή με τις διπλές αψίδες και ακόμη περισσότερο οι τροπικοί κήποι της που ενέπνευσαν τον Βάγκνερ να συνθέσει τον Πάρσιφαλ. Κάθε χρόνο διοργανώνεται εδώ το φεστιβάλ Βάγκνερ.
Βιέτρι
Βλέπει στον κόλπο του Σαλέρνο και φημίζεται ιδιαίτερα για τα κεραμικά του• μαγειρικά σκεύη, πιάτα, βάζα και πλακίδια κατασκευάζονται εδώ από τον 15ο αιώνα. Στο πάρκο της Villa Guariglia στεγάζεται το Μουσείο Κεραμικών.
Πηγή: kathimerini.gr